عوامل موثر بر خودکارآمدی و انگیزش پژوهشی دانشجویان بر اساس نظریه شناختی-اجتماعی بندورا

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین عوامل موثر بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان و انگیزش تحقیق آنها از طریق یک الگوی علًی است. روش تحقیق از نوع توصیفی –همبستگی است. بدین منظور نمونه ای به حجم 126 آزمودنی، از بین دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد انتخاب شدند. . پرسشنامه های محقق ساخته خودکارآمدی پژوهشی، انگیزش پژوهشی و عوامل موثر بر خودکارآمدی شامل تجارب پیشین، تشویق دیگران، تجارب جانشین، اضطراب و نگرش به روش گروهی توسط آزمودنیها تکمیل شد. اعتبار و روایی پرسشنامه های مذکور احراز شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج اجرای همبستگی پیرسون نشان داد که اغلب مولفه های خودکارآمدی پژوهشی (خودکارآمدی مفهوم پردازی، خودکارآمدی روش و اجرا، خودکارآمدی مهارت و تبحر، خودکارآمدی گزارش نویسی، خودکارآمدی آماری و تحلیلی، خودکارآمدی در پژوهش کیفی و اخلاق)، انگیزش پژوهشی (انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزگی)، عوامل موثر بر خودکارآمدی (تجارب پیشین، با اجرای الگوی .(p<0/ تشویق دیگران، تجارب جانشین، اضطراب و نگرش) دو به دو با هم همبستگی دارند ( 05 معادلات ساختاری برای آزمون رابطه تجارب پیشین، تشویق دیگران، تجارب جانشین، اضطراب و نگرش و انگیزش پژوهشی از طریق متغیر میانجی خودکارآمدی پژوهشی مشخص شد که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار است و انگیزش پژوهشی به خوبی از طریق خودکارآمدی پژوهشی و عوامل موثر بر خودکارآمدی اکثر ضرایب مسیر الگوی پیشنهادی نیز .(rsmea=0 0/067 ,nnfi= 0/ پیش بینی و نبیین شده است ( 90 .(p<0/ معنادار بود ( 01 کلیدواژه ها: خودکارآمدی، پژوهش، انگیزش ، دانشجوی دکتری، عوامل موثر بر خودکارآمدی.